الگوي مقاومت دارويي كلستريديوم ديفيسيل توكسيژنيك جداشده از مبتلايان به اسهال مزمن ناشي از داروهاي رايج درماني

زمينه و هدف: كلستريديوم ديفيسيل يك باسيل گرم مثبت، بي هوازي و اجباري است. تشخيص دقيق و سريع باكتري و نيز بررسي الگوي مقاومت دارويي آن يكي از مسائل مهم در كنترل عفونت حاصل از اين باكتري مي باشد. در اين ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تشخيص كلستريديوم ديفيسيل توكسين زا و نيز بررسي مقاومت دارويي اين سويه ها به داروهاي روتين درماني انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه 68 نمونه از بيماران بستري در بيمارستان هاي قم جمع آوري گرديد. نمونه ها به سرعت روي محيط CCFA (Cefoxitin Cycloserine Fructose Agar) كشت داده شده و در شرايط بي هوازي گرماگذاري گرديدند. پس از اين اقدامات، باكتري هاي مورد نظر جهت استخراج DNA و انجام PCR (Polymerase Chain Reaction) در مورد ژن cdd3 جهت تشخيص قطعي باكتري به كار گرفته شدند. در انتها، حضور ژن توكسين هاي A و B به روش PCR ارزيابي گرديد و مقاومت ايزوله ها به داروهاي مترونيدازول، ونكومايسين و كليندامايسين با استفاده از روش رقت سازي در آگار بررسي شد. از آزمون آماري كاي دو جهت آناليز نتايج استفاده گرديد. نتايج: در اين مطالعه شش ايزوله داراي هر دو توكسين A و B بودند. بيشترين مقاومت به آنتي بيوتيك مربوط به كليندامايسين (45/45 درصد) و مترونيدازول (36/36 درصد) بود و تمام ايزوله ها نسبت به ونكومايسين حساس بودند.