هم سنجي اثربخشي روان‌درماني گروهي وجودي، شناختي-وجودي و انسان‌گرا-وجودي بر خودتنظيمي زناشويي زنان

در بيشتر متون فلسفه وجودي روابط ميان فردي و صميمي موردبررسي بوده است، لذا آزمودن روان‌درماني‌هاي برگرفته از اين فلسفه در راستاي بهبود رابطۀ زناشويي حائز اهميت است، ولي پرسش اين است كه كدام روش در اين زمينه مؤثرتر است؟ اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي روان‌درماني گروهي وجودي، شناختي-وجودي و انسان‌گراوجودي بر خودتنظيمي زناشويي زنان دچار ديابت نوع دو و چاقي انجام‌گرفته است. روش پژوهش آزمايشي است و طرح آزمايشي آن پيش‌آزمون پس‌آزمون و آزمون پيگيري دوماهه با گروه‌هاي موازي آزمايشي و گواه بود. جامعه هدف اين پژوهش زنان دچار همبودي ديابت نوع دو و چاقي مراجعه‌كننده به كلينيك تخصصي ديابت بيمارستان توحيد سنندج در سه ماه اول سال 1398 بود. پس از غربالگري سطح خودتنظيمي زناشويي، 32 آزمودني به روش تصادفي ساده از اين جامعه انتخاب و با استفاده از روش تصادفي جايگزيني در سه گروه آزمايشي و يك گروه گواه گمارده شدند. داده‌ها با مقياس خودتنظيمي زناشويي ويلسون، چاركر، ليزيو، هالفورد و كيملين (2005) گردآوري شد. پس از پيش‌آزمون گروه‌هاي آزمايشي در نه جلسه هفتگي 120 دقيقه‌اي شركت كردند. داده‌ها با آزمون آماري اندازه‌گيري‌هاي مكرر مدل خطي عمومي و با به‌كارگيري نرم‌افزار SPSS تحليل شد. نتايج تحليل اندازه‌گيري‌هاي مكرر نشان داد كه تأثير مداخله شناختي-وجودي بر خودتنظيمي زناشويي زنان در مقايسه با گروه گواه معني‌دار و باثبات است (0.001= P value). مداخله شناختي-وجودي مي‌تواند به شكلي معني‌دار و باثبات بر خودتنظيمي زناشويي زنان مبتلابه همبودي ديابت نوع دو و چاقي مؤثر باشد. يافته‌ها نشانگر فايدۀ به‌كارگيري روش شناختي وجودي در حرفۀ مشاوره و روان‌درماني است، ولي فعلاً ابهاماتي باقي است كه در اين مقاله موردبررسي قرارگرفته است.