تأثير كشت نواري بادنجان با سويا در تراكم كنۀ تارتن دولكه‏ اي Tetranychus urticae ، تنوع گونه‌اي دشمنان طبيعي آن و عملكرد محصول

در اين پژوهش تأثير سامانه‌هاي تك‌كشتي بادنجان (E) و سويا (S) و سه سامانۀ كشت نواري شامل دو رديف بادنجان با چهار رديف سويا (2E: 4S)، دو رديف بادنجان با دو رديف سويا (2E: 2S) و چهار رديف بادنجان با دو رديف سويا (4E: 2S) روي تراكم كنۀ تارتن دولكه‏اي، Tetranychus urticae Koch، تنوع و فراواني شكارگرهاي آن و عملكرد هر دو محصول در مزرعۀ آزمايشي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي بررسي شد. در هر دو سال موردپژوهش، تراكم تخم‌ها و مراحل متحرك T. urticae روي گياه بادنجان و سويا در هر سه سامانۀ كشت نواري در مقايسه با تك‌كشتي بادنجان و تك‌كشتي سويا به‌طور معني‌داري كمتر بود (P 0/05). علاوه بر آن، در هر يك از سامانه‌هاي تك‌كشتي و كشت نواري تراكم تخم‌ها و مراحل متحرك T. urticae روي گياه سويا به‌طور معني‌داري بيشتر از گياه بادنجان بود. شاخص تنوع شانون (H’) براي گونه‌هاي شكارگر T. urticae روي گياه بادنجان در سامانه‌هاي كشت نواري در مقايسه با تك‌كشتي بادنجان به‌طور معني‌داري بيشتر بود، ولي مقدار اين شاخص روي گياه سويا در تك‌كشتي سويا و سامانۀ كشت نواري 2E: 4S بيشتر از 2E: 2S و 4E: 2S بود (P 0/05). مقادير نسبت برابري زمين (LER) در هر يك از دو سال مورد پژوهش در سامانۀ كشت نواري 2E: 4S بالاتر از ساير سامانه‌هاي كشت بود؛ بنابراين، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه سامانۀ كشت نواري 2E: 4S مناسب‌ترين سامانۀ كشت براي استفاده در برنامه‌هاي مديريت تلفيقي T. urticae در مزارع بادنجان و سويا است.