تبيين الگوي روابط قدرت هاي منطقه اي در بحران ژئوپليتيكي سوريه

در پژوهش حاضر الگويي براي تبيين روابط ايران با تركيه، عربستان و اسرائيل در بحران ژئوپليتيكي سوريه ارائه شده است. در اين الگو، مهمترين ابعاد و مؤلفه هاي جغرافيايي و ژئوپليتيكي مؤثر در روابط اين قدرت هاي منطقه اي در بحران سوريه و با در نظر گرفتن اهميت و ارتباط اين ابعاد و مؤلفه ها با يكديگر و در قالب يك مدل ساختاري، مورد بررسي قرار گرفته است. اين پژوهش با روش تركيبي انجام شده كه در بخش كيفي آن و با روش گراندد تئوري الگويي جامع براي روابط قدرت هاي منطقه ايي در بحران سوريه طراحي شده و در بخش كمي با روش مدلسازي معادلات ساختاري و نرم افزار Smart PLS، روابط بين عناصر الگوي حاصل در معرض آزمون كمي قرار گرفته است. بر اساس يافته هاي پژوهش، الگوي روابط قدرت هاي منطقه اي در بحران ژئوپليتيكي سوريه از سال 2011 تا 2018ميلادي، به ترتيب اهميت تحت تأثير عوامل جغرافيايي، عوامل ژئواستراتژيكي، كدهاي ژئوپليتيكي، عوامل ايدئولوژيكي، نظام ژئوپليتيك جهاني، نظام ژئوپليتيك منطقه اي و عوامل ژئواكونوميكي مي باشد. با توجه به اهميت اين عوامل پايدار جعرافيايي و ژئوپليتيكي براي اين كشورها، روابط اين قدرت هاي منطقه اي براساس الگوي رقابتي مداخله اي در بحران ژئوپليتيكي سوريه شكل گرفته و منجر به تداوم بحران شده است.