اثر سوپرجاذب و شرايط كم‌آبياري تنظيم‌شده بر كيفيت انبارماني ميوه آلوي ژاپني (Prunus salicina) رقم سانتاروزا

حدود 75 درصد وسعت كشور ايران مناطق خشك و نيمه خشك است؛ بنابراين استفاده از روش هاي آبياري با بازده بالا در بخش كشاورزي حائز اهميت است. به منظور مطالعه اثر كم آبياري تنظيم شده (RDI) و سوپرجاذب (SA) بر كيفيت انبارماني ميوه آلو ژاپني Prunus salicina)) رقم سانتاروزا، درختان از مرحله سخت شدن هسته (7 هفته بعد از تمام گل) در شرايط سه سطح آبياري(ETc100%، ETc 75% و ETc 50%) و چهار سطح سوپرجاذب (صفر، 100، 200 و 300 گرم، براي هر درخت)، در قالب طرح فاكتوريل (طرح پايه CRD) با سه تكرار قرار گرفتند. ميوه ها پس از برداشت در مرحله رسيدن به مدت يك ماه در دماي 4 درجه سانتي‌گراد و رطوبت نسبي بالاي 80 درصد نگهداري شدند. سپس برخي ويژگي هاي كيفي آنها مورد ارزيابي قرار گرفت. كم‌آبياري سبب افزايش سفتي بافت ميوه گرديد. فلاونوئيدهاي ميوه نيز تحت تأثير كم آبياري تنظيم شده افزايش معني داري پيدا كرد. درحاليكه سطوح كم آبياري و غلظت هاي مختلف سوپرجاذب تأثير معني داري بر ميزان SSC، TA و SSC/TA ميوه ها در مقايسه با شاهد نداشتند. برهمكنش اثر تيمارهاي كم آبياري تنظيم شده و سوپرجاذب بر ميزان آب ميوه، فنل كل و ظرفيت آنتي اكسيداني معني دار بود. آب ميوه در اثر تيمار كم آبياري كاهش يافت؛ ولي تيمار سوپرجاذب به صورت معني داري آب ميوه را افزايش داد. فنل كل و ظرفيت آنتي‌اكسيداني ميوه كه در شرايط تنش ملايم كم آبياري افزايش يافته بود با كاربرد سوپرجاذب به صورت معني داري كاهش يافت.