اثر تغذيه برگي آهن و روي بر برخي ويژگي‌هاي كمي و كيفي ميوه سيب ’دلبار استيوال‘

در اين پژوهش اثر تغذيه برگي آهن و روي بر ويژگي هاي كمي و كيفي ميوه سيب ’دلباراستيوال‘ مورد مطالعه قرار گرفت. آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار روي درختان هشت ساله سيب ’دلباراستيوال‘ با پايه M9 تحت سيستم تربيت Y در ايستگاه تحقيقاتي گروه مهندسي علوم باغباني و فضاي سبز پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران انجام شد. در طول فصل رشد درختان با سه غلظت، صفر، 50 و 100 ميلي گرم بر ليتر كلات آهن (FeEDDHA) و سه غلظت صفر، 5 و 10 ميلي گرم بر ليتر سولفات روي، فاصله 30، 60 و 90 روز بعد از تمام گل محلول پاشي شدند. ميوه ها بعد از برداشت به سردخانه با دماي 1±0 درجه سلسيوس و رطوبت نسبي 90-85 درصد منتقل و به مدت 5 ماه نگهداري شدند. نمونه ها در زمان برداشت و نيز به فاصله هر يك ماه از سردخانه خارج و از نظر خصوصيات كمي و كيفي اندازه گيري شدند. نتايج آزمايش نشان داد كه با افزايش غلظت آهن مصرفي، ميزان سفتي بافت، ويتامين ث، مواد جامد محلول، ظرفيت ضد اكسايشي و درصد ماده خشك ميوه افزايش يافت. محلول پاشي روي نيز باعث افزايش مقدار ويتامين ث، مواد جامد محلول و درصد ماده خشك شد، اما ميزان سفتي بافت گوشت ميوه و فنول ها را كاهش داد. در مجموع مي توان گفت كاربرد آهن و روي براي بهبود خصوصيات كيفي اين رقم سيب مناسب بوده است.