تغييرات مورفولوژيك، فيزيولوژيك و بيوشيميايي در گياهان جوان سه رقم زيتون (Olea europaea L.) در شرايط تنش خشكي

به منظور بررسي عكس العمل به خشكي برخي از ارقام تجاري زيتون، آزمايش گلداني به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي در شهرستان گيلانغرب واقع در استان كرمانشاه در سال 1394 در هواي آزاد به اجرا در آمد. تيمارها شامل سه سطح آبياري به ميزان 100 (شاهد)، 75  و 50 درصد ظرفيت مزرعه و سه رقم زيتون (زرد، آميگدالوليا و كنسرواليا) بودند. نتايج نشان داد كه رشد رويشي از قبيل ارتفاع نهال، تعداد و سطح برگ و طول ريشه به طور معني داري تحت تأثير تنش آب، بسته به رقم قرار داشت. ارقام تحت تنش كم آبي، داراي تفاوت معني‌داري در ميزان فعاليت آنزيم هاي پراكسيداز و كاتالاز بودند. بيشترين ميزان فعاليت آنزيم پراكسيداز و كاتالاز در رقم كنسرواليا و تيمار 50% آبياري مشاهده شد. مقدار فنل، تحت تنش كم آبي افزايش نشان داد. ارقام زرد، آميگدالوليا و كنسرواليا به ترتيب بيشترين تا كمترين ميزان فنل را تحت تيمارهاي تنش خشكي در مقايسه با گياهان شاهد داشتند. ميزان مالون دي آلدهيد در تيمارهاي مختلف تحت تأثير تنش خشكي داراي تفاوت معني دار بود. بيشترين افزايش ميزان مالون دي آلدهيد در تيمار 50% آبياري در رقم زرد با حدود 57 درصد افزايش در مقايسه با گياهان شاهد مشاهده شد. به طوركلي، پاسخ ارقام به تنش خشكي متفاوت بود و هر كدام پاسخي خاص نشان دادند. رشد رويشي شاخساره تحت شرايط تنش خشكي در رقم زرد بيشتر از كنسرواليا و آميگدالوليا بود و رقم زرد از لحاظ افزايش مقدار فنل و فعاليت پراكسيداز و كاتالاز در شرايط تنش خشكي برتر بود درحالي كه ’كنسرواليا‘ بيشترين افزايش مقدار قند را داشت.