ارزيابي برخي از پاسخ‌‌هاي فيزيولوژيكي پايه‌‌هاي پيوندشده و غير پيوندي بادام به تنش خشكي

اين پژوهش به منظور بررسي اثر تنش خشكي روي برخي از ويژگي هاي فيزيولوژيكي پنج پايه‌ي پيوندشده و غير پيوندي بادام انجام گرفت. پايه‌ هاي رويشي GF677، گارنم و يك هيبريد بادام×هلوي محلي، به علاوه پايه هاي بذري بادام (رقم فرانيس) و هلو (ژنوتيپ محلي) در حالت پيوند شده و بدون پيوند تحت تنش خشكي قرار داده شدند. رقم پيوندك فرانيس و تيمارهاي تنش شامل نگهداري پتانسيل ماتريكس خاك در حد 0.3 مگاپاسكال (شاهد)، 0.9 مگاپاسكال (تنش متوسط) و  1.5 مگاپاسكال (تنش شديد) بودند. بررسي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار به صورت گياهان گلداني انجام گرفت. سطح تنش به مدت چهار هفته در گياهان اعمال شد. ويژگي هاي فلورسنس سبزينه، غلظت رنگيزه هاي برگ، محتواي نسبي آب برگ، شاخص پايداري غشاء و پرولين آزاد برگ اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه تنش خشكي منجر به كاهش معني دار محتواي نسبي آب برگ، شاخص‌ Fv/Fm، ميزان سبزينه‌هاي a، b و كل و افزايش معني دار F0، نشت يوني و پرولين آزاد برگ شد. نتايج حاصل از ارزيابي صفات بيانگر اثر منفي كمتر تنش خشكي بر پايه هاي پيوند شده در مقايسه با پايه هاي غيرپيوندي بود. به طور كلي تأثير تنش خشكي روي پايه هاي بذري، هيبريد محلي و GF677 نسبتاً مشابه بود و پايه هاي مذكور به طور معني داري كمتر از پايه گارنم تحت تأثير خشكي قرار گرفتند. پايه ي هلوي بذري تحت تنش، بيشترين كاهش در ويژگي هاي اندازه گيري شده را نشان داد. بر اساس نتايج اين بررسي، فلورسانس سبزينه به عنوان شاخصي ساده براي ارزيابي تحمل به خشكي پايه هاي بادام در شرايط تنش شديد خشكي پيشنهاد مي شود.