مقايسه روش‌هاي ارزيابي مقاومت به كلروز آهن در تركيب‌هاي پيوندي سيب

كلروز آهن ناشي از آهك، از مشكلات مهم درختان ميوه به ويژه سيب در خاك هاي آهكي مي باشد. اين عارضه هر ساله خسارت زيادي به درختان ميوه در اين مناطق وارد مي سازد. تحقيق حاضر با هدف تعيين يك روش مناسب براي ارزيابي مقاومت پايه ها و ارقام سيب در برابر تنش كلروز آهن انجام گرفت. بدين منظور آزمايشي به صورت فاكتوريل بر پايۀ طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 18 تيمار و 3 تكرار انجام شد. تيمارها شامل رقم (گلاب كهنز، رد دليشز و گلدن دليشز)، پايه در6 سطح (M9، M26 از پايه هاي پاكوتاه، M7 وMM106  از پايه هاي نيمه‌پاكوتاه و M25 وMM111 از پايه هاي پر رشد سيب) و تنش آهن در سه سطح (2 ميكرومولار آهن، 90 ميكرو مولار آهن همراه با و بدون بي كربنات سديم10 ميلي مولار) انجام شد. نهال هاي پيوندي سيب در گلدان هاي حاوي پرليت پس از دو ماه و نيم تغذيه با محلول غذايي نصف غلظت هوگلند به مدت 8 هفته، تحت تيمارهاي فوق قرار گرفتند. در اين پژوهش اثرات سطوح مختلف تنش آهن بر شاخص هاي آهن-كارايي و ويژگي هاي بيوشيميايي تركيب هاي پيوندي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاكي از واكنش هاي متفاوت ارقام و پايه ها و در نتيجه تركيب‌هاي پيوندي به تنش هاي اعمال شده بود. ارقام و پايه ها تفاوت هاي زيادي در جذب و انتقال آهن دارند، به طوري كه آنها را مي توان به ارقام و پايه‌هاي مقاوم و حساس و نيمه مقاوم طبقه بندي نمود. به طور كلي روش بيوشيميايي، ارزيابي دقيق تري از تفاوت هاي ارقام و پايه ها در پاسخ به تنش آهن نسبت به ارزيابي نظري شاخص هاي آهن-كارايي فراهم نمود.