اثر تابش اشعه فرابنفش C بر برخي تركيبات فيتوشيميايي و فعاليت پاداكسايشي در پوست حبه انگور رقم بيدانه سفيد

اثر پرتو فرابنفش نوع C (UV-C) به تنهايي يا در تركيب با ديگر تيمارها بر سنتز تركيبات ثانويه در گياهان، اخيرا مورد توجه قرار گرفته است. در اين پژوهش، اثر پرتو UV-C بر برخي ويژگي‌هاي فيتوشيمايي و فعاليت برخي آنزيم‌هاي دخيل در متابوليسم تركيبات فنلي در انگور مورد بررسي قرار گرفت. ابتدا حبه‌هاي انگور رقم بيدانهسفيد در معرض پرتو UV-C در شدت هاي0 (شاهد)، 0.8، 1.2 و 4.2 كيلوژول بر مترمربع قرار گرفته و سپس در دماي 15 درجه سانتي‌گراد به مدت 6 روز نگهداري شدند. شدت هاي كم پرتو فرابنفش، تجمع فنل كل در پوست حبه را القا كرد. كمترين ميزان فلاونوئيد كل در حبه هاي تيمار شده با بالاترين شدتUV-C  (kJm2 4.2) در روز اول مشاهده شد درحالي كه حبه‌هاي تيمارشده با شدت كم UV-C (kJm2 0.8) پس از گذشت 5 روز بيشترين ميزان فلاونوئيد را داشتند (0.45 ميلي گرم روتين در گرم وزن تر). همچنين كاربرد تابش UV-C منجر به افزايش ظرفيت پاداكسايشي نمونه هاي تيمارشده در مقايسه با شاهد گرديد. لازم به ذكر است پرتوتابي باUV-C  اثر معني داري بر مقدار تانن كل پوست حبه نداشت؛ با اين وجود اثر UV-C بر فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيالياز (PAL) در طول مدت نگهداري قابل توجه بود. UV-C فعاليت آنزيم پراكسيداز (POD) را تا اوسط مدت نگهداري كنترل كرد؛ ولي در مورد آنزيم پلي‌فنل‌اكسيداز (PPO) اين رفتار وابسته به شدت UV-C بود. نتايج اين پژوهش نشان داد كه كاربرد UV-C در شدت هاي پايين، روش مناسبي براي افزايش ميزان تركيبات فنلي و ظرفيت پاداكسايشي انگور تازه خوري رقم بيدانه سفيد در طول مدت نگهداري كوتاه مي باشد.