مهدويت، درون‌مايه اصلي شعر دفاع مقدس

مضمون‌سازي با موضوع مهدويت در شعر فارسي با پيروزي انقلاب اسلامي شكل تازه‌اي به خود گرفت به طوري كه به يكي از اصلي‌ترين درون‌مايه‌هاي شعر دفاع مقدس تبديل شد. ميزان و نحوۀ پردازش شاعران به مهدويت، موضوع اين پژوهش است. تحقيق در شعر دفاع مقدس نشان‌دهندۀ اين حقيقت است كه: شاعران مقاومت، صفات، شخصيت و نشانه‌هاي امام عصر(عج) را دستمايه ساخت صور خيال شعري و مضامين شاعرانه نمودند. باور به دميدن صبح عدالت و شكوفايي جهان با ظهور، لذت انتظار و عشق‌ورزي به منجي عالم، استغاثه و طلب وعده ديدار از مهم‌ترين عناصر مضمون‌ساز شعر دفاع مقدس به شمار مي‌رود. جهان در عصر غيبت به شبي ديرپاي همانند شده كه ظهور مهدي(عج) برتر از طلوع هزار خورشيد است. اعتقاد به صبح عدالت به مثابه يك فرهنگ در كالبد جامعه جاري است چون اين صبح بايد ظلم و استبداد را كه در فرهنگ مردم به شب تعبير مي‌شود براندازد. بهار در شعر معاصر مضمون نمادين آغاز مجدد حيات، شكوفايي، رستن از خمودگي وآراستن با شكفتگي را با خود دارد. در شعر مقاومت، حكومت همراه با عدل آخرالزمان، پايان سردي و افسردگي تبعيض، گناه وظلم است. در اشعار دفاع مقدس، رزمندگان حضرت مهدي(عج) را به جان مادرشان و به خون شهدا سوگند مي‌دهند كه از پرده غيبت درآيد. مهدي(عج) جامع جمال و كمال است و هر انسان آزاده‌اي شيفته اوست؛ پس هركس از عشق سخن بگويد معشوقش اوست. اين حجم تصويرسازي و مضمون‌پردازي، متأثر از هويت ديني انقلاب اسلامي و ماهيت شيعي دفاع مقدس است.