بررسي تطبيقي آرمان‌شهر مهدوي در شعر معاصر عربي و فارسي

آرمان‌شهر در معناي كلي، سرزمين خيالي و دست نيافتني دنياي بشريت است كه تاكنون در عالم واقعيت محقّق نشده است و تنها در عالم خيال وجود دارد. آرمان‌شهر در انديشه‌ي شاعران و اديبان مختلف، مدينه‌ي فاضله و ناكجاآبادي است كه در آن، همه‌ي انسان‌ها در آزادي و خوشبختي كامل زندگي مي‌كنند و از ظلم و ستم و بي‌عدالتي‌هاي موجود در عالم واقعيت در آن خبري نيست. شاعران معاصر با ديدن مشكلات و جنگ‌هاي اخير در سراسر دنيا، دست به خلق شهري آرماني زدند كه در آن خبري از جنگ و مصيبت نخواهد بود. جامعه‌اي كه زيربناي آن، آيات متعدد قرآن و روايات متواتر بوده و حكايت از حكومتي جهاني دارد كه دنيا را اداره خواهد نمود و در آن تنها عدالت و امنيت و سعادت حاكم خواهد بود، آن روز همان روز تشكيل حكومت جهاني امام مهدي(عج) است. پژوهش حاضر به بررسي آرمان شهر در شعر شاعران معاصر زبان فارسي و عربي مي‌پردازد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه آرمان‌شهر مهدوي در شعر شاعران شامل موضوعاتي همچون؛ آرمان‌شهر عدل، آرمان‌شهر مستضعفان، آرمان‌شهر رفاه و آسايش مي‌باشد. شاعران مختلف بركت، امنيت، كامل شدن عقل و خرد و آشكاري گنج‌هاي زمين را لازمه برقراري رفاه و آسايش در جامعه دانسته‌اند.