پردازش توصيفي _ تحليلي سيماي حضرت مهدي در شعر «ابوالمحاسن» و «هماي شيرازي»

انتظار ظهور حضرت مهدي از مهمّ‌ترين مسائل در حوزۀ مهدويّت است كه در انديشه شاعران به صورت زنده و كارآمد تجلّي پيدا كرده است؛ امري كه با تفسيرها و برداشت‌هاي گوناگون در ميان منتظران آن حضرت مطرح بوده است. در اين ميان، شمار بسياري از شاعران به توصيف سيماي حضرت و تبيين مسئلۀ مهدويّت اقدام نموده‌اند؛ ابوالمحاسن (1293- 1344ه.ق) و هماي شيرازي (1212- 1290ه.ق) از شاعران ملتزم به اهل‌بيت: و از اديبان تواناي ادب فارسي و تازي هستند كه به خوبي توانسته‌اند با بيان شيواي خود، ارادت خالصانۀ خويش را به ساحت امام عصر در عرصۀ شعر به نمايش بگذارند. نگارندگان در اين جستار به دنبال آن بوده‌اند تا به روش توصيفي _ تحليلي و بر مبناي مكتب آمريكايي ادبيّات تطبيقي اشتراكات فكري دو شاعر در زمينۀ‌هايي همچون: ميلاد امام عصر، سيماي امام، در انتظار ظهور منجي (انتظار و صبر و تأثّر اندوه در فراق و اشتياق)، غيبت، مدينه فاضله مهدوي، برپايي عدالت، مبارزه با ظلم وجور (مبارزه با بدعت‌ها)، احياي سنت پيامبر و... را با استناد به شواهدي از اشعار اين شاعران، به نمايش گذاشته و به بررسي سيماي مهدويّت در شعر اين دو شاعر بپردازند.