بررسي هنر اسطوره ظهور مهر با مدخلي بر بن‌مايه‌ها و مفاهيم موعود آخرين

خاستگاه موعودگرايي و باور به منجي ريشه در اعماق پيش از تاريخ دارد، زمان دقيقي براي پيدايي آئين مهر متصور نيست، با اين وجود مي‌توان ردپاي آن را از قرن 14 پيش از ميلاد تا سده چهارم ميلادي دنبال كرد. پرستش مهر از ديرباز جزئي از آداب ايرانيان و پيروان آئين مهر بوده است، بسياري از مستشرقين معتقدند كه اصلي‌ترين عناصر پرستشي در ميان پيروان اين آئين، طبيعت و حيوانات بوده است و يكي از تأثيرگذارترين آئين‌هايي است كه تا نقاط مختلف اروپا نفوذ پيدا كرده و مسيحيت را تحت تأثير قرار داده است، اين مذهب گرچه به ظاهر از ميان رفته، اما مراسم و آئين‌هاي مربوط به آن را مي‌توان در قالب اديان ديگر جستجو نمود و در پاره‌اي موارد دچار همزيستي با ساير اديان از جمله مسيحيت شده است. با ظهور اديان الهي، موعودگرايي رنگ و بوي ديگر گرفته لذا سبب شد تا با استناد به آيات و روايات الهي و احاديث معصومين: اين مقوله مورد واكاوي دقيق‌تري قرار بگيرد. در اين مقاله علاوه بر بررسي تطبيقي آئين مهر و اِلمان‌هاي هنري باوري موعود در آن و موعودگرايي آخرالزمان، برخي از ويژگي‌ها و صفات و القاب (مهر سوشيانت) و (مهدي موعود) مورد بررسي قرار گرفته است. بنابراين برخي از ويژگي‌ها و صفات مهر با موعود آخرالزمان به يك مفهوم بوده، با اين تفاوت كه آئين مهر ريشه در اساطير دارد و باور به منجي آخرالزمان ريشه در اديان آسماني. روش تحقيق به صورت كتابخانه‌اي با استفاده از ابزار فيش‌برداري بوده است، در كنار مطالعه منابع و مآخذ، آثار تصويري و هنري نيز ياريگر و راهگشا بودند.