بررسي محورهاي ساختاري و محتوايي ادبيات مهدويت،ويژه كودك و نوجوان؛ گروه سنّي «ج» و «د»

ادبيات ديني شاخه‌اي از ادبيات تعليمي است كه با ابزار واژگان، مسير تعالي و كمال انسان را هموار مي‌نمايد. در اين ميان يكي از ضروري‌ترين مسائلي كه بذر اميد به آينده را در فضاي جان پرورش مي‌دهد و هضم مشكلات را آسان مي‌كند، «مهدويّت» است و «كودكي» و پس از آن، «نوجواني»، مستعدترين دوران در شكل‌گيري اين اعتقاد به شمار مي‌آيد. نوشتار حاضر، نوعي پژوهش توصيفي _ تحليلي است كه با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي و با هدف بررسي 16 كتاب داستان در زمينه مهدويّت ويژه گروه سنّي «ج» و «د» و برشمردن نقاط قوّت و ضعف هريك فراهم آمده است. در اين نوشتار، ضمن برشمردن مؤلفه‌هاي ساختاري و محتوايي، به بررسي موارد مذكور در آثار مورد نظر پرداخته و نمونه‌هايي نيز ارائه شده است. با توجّه به يافته‌هاي به عمل آمده، مؤلّفه «واژگان ناآشنا براي گروه سنّي مورد نظر» بيشترين بسامد و «ترويج فقر و انزوا و خرافات» كم‌ترين ميزان را در كلّ آثار بررسي‌شده، به خود اختصاص داده‌اند