نقش تبعيد خودخواسته براي غلبه بر پيش‌فرض‌هاي فهم در آموزه‌هاي ويتگنشتاين متأخر و پيامدهاي تربيتي آن

از آنجايي كه پيش‌فرض‌ها و سوگيري‌ها به‌عنوان مسائل و چالش‌هايي در فرايند تفكر افراد، آن‌ها را در تحليل، تبيين و تفسير امور و مسائل با مشكلات عديده‌اي مواجه مي‌سازد، هدف اين پژوهش، بررسي نقش تبعيد خودخواسته براي غلبه بر سوگيري‌ها و پيش‌فرض‌هاي فهم در انديشه ويتگنشتاين متأخر و پيامدهاي تربيتي آن است. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و با روش توصيفي، تحليلي و تفسيري تحقق يافت. در بخش يافته‌ها ابتدا به تعريف فهم از منظر ويتگنشتاين پرداخته شد و در گام بعد آشكار گرديد كه چطور نحوه‌ي فهم و نگرش افراد، به «جهان‌تصوير» آن‌ها وابسته، و اينكه چطور شكل‌گيري آن از مراحل اوليه‌ي زندگي آغاز مي‌شود. همچنين بحث گرديد كه اگر جهان‌تصوير حاصل پرورش به‌صورت اقناع باشد و پاسخگوي اقتضائات بازي‌هاي زباني نباشد، افكار و بينش فرد از طرف پيش‌فرض‌ها محدود مي‌گردد. در ادامه تبعيد خودخواسته به‌عنوان يك راهكار، مستخرج از فلسفه‌ي متأخر ويتگنشتاين، جهت غلبه بر پيش‌فرض‌ها و روح زمانه معرفي شد و در نهايت در بخش پاياني مقاله به آثار و پيامدهاي تربيتي تبعيد خودخواسته اشاره شد و بحث گرديد كه چطور تبعيد خودخواسته در راستاي غلبه بر پيش‌فرض‌هاي فكر و انديشه كارساز و اثربخش واقع مي‌شود.