بررسي استحكام باند برشي دو نوع گلاس آينومر Fuji II LC و Ketac N100 به عاج حساسيت زدايي شده با ليزر و خمير CPP-ACP

مقدمه: حساسيت دنداني يك درد تيز كوتاه است؛ كه مي تواند در اثر پاسخ عاج اكسپوز شده به محرك هاي لمسي و شيميايي ايجاد شود. راهكار اصلي در درمان حساسيت عاجي بستن توبول‌هاي عاجي توسط رسوبات كريستالي دردهانه توبول يا ذوب كردن هيدروكسي آپاتيت عاجي است. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير حساسيت زداهاي عاجي بر ميزان استحكام باند برشي مواد ترميمي گلاس آينومر به عاج بود. مواد و روش ها: 60 دندان پر مولرسالم انسان جهت مطالعۀ حاضرانتخاب شدند. سطح دندان تحت برش اكلوزاليmm 2 زير DEJ تاج قرارگرفت.نمونه ها به سه گروه 20 تائي تقسيم شدند؛ گروه اول: عاج دست نخورده، گروه دوم: تابش ليزر ديود كم توان با شدت j/cm² 3.7، زمان5 دقيقه و طول موج µm 0.66بر سطح عاجي، گروه سوم: كاربرد خمير ضدحساسيت CPPACP روي عاج آكلوزالي. هرگروه به دو زير گروه 10 تائي تقسيم شد.زيرگروه هاي اول با Fuji II LC بر مركز سطح عاجي قرار گرفته در مولد پلاستيكي و زيرگروه هاي دوم با نانو آينومر Ketac N100 پر شد. سپس تست برشي نمونه ها انجام شد و اندازه گيري استحكام باند با استفاده از آزمون ANOVA و Tukey صورت گرفت. يافته ها: در گروه هاي Fuji II LC تفاوت معني داري بين ميانگين استحكام باند برشي در دو گروه درمان و گروه كنترل (Laser، Control، CCPACP) مشاهده نشد. (P=0.086) ولي در گروه N100Ketac ميانگين استحكام باند برشي گروه درمان شده با ليزر به طور معني داري از دو زيرگروه كنترل (0.027=P) و CPPACP بيشتر بود (0.035=P). نتيجه گيري : در درمان CPPACP و كنترل، گلاس آينومر Fuji II LC نتايج بهتري نسبت به Ketac N100 داشت. با اين حال، در گروه هاي درمان شده با ليزر تفاوت معني داري بين دو نوع گلاس آينومر وجود نداشت .