بررسي تاثير افزايش مدت زمان جراحي دندان عقل منديبل بر بروز دراي ساكت

مقدمه: دراي ساكت شايع‌ترين عارضه پس از جراحي دندان عقل نهفته است. در مشاهدات باليني، حفره دندان كشيده شده خالي از لخته خون بوده و استخوان، قابل رويت است. مدت زمان جراحي از عوامل تاثيرگذار بر بروز اين ضايعه معرفي شده است. اما بررسي مطالعات صورت گرفته پيرامون تاثير افزايش طول مدت جراحي دندان عقل منديبل بر بروز دراي ساكت، به نتايج دقيقي منجر نشده است. لذا هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير افزايش طول مدت جراحي دندان عقل منديبل بر روي دراي ساكت بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه 227 نفر بيمار در رده سني 17 تا 30 سال كه جهت جراحي دندان عقل منديبل به بخش جراحي دانشكده دندان پزشكي مشهد مراجعه كرده‌ بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. درجه سختي دندان هاي جراحي شده بر اساس رفرنس پيترسون بين 4 تا 8 در نظر گرفته شد. در روزهاي 2و4و7 پس از جراحي، ميزان درد و بروز دراي ساكت مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين درد در روز دوم بعد جراحي 1.08±4.72، و در روز چهارم 1.26±1.57 و در روز هفتم 1.11±0.29 بود. اختلاف درد بين زمانهاي مختلف اندازه گيري شده معني دار بود. (P 0.001)در روز دوم بعد جراحي دراي ساكتي مشاهده نشد اما در روز چهارم 5 مورد دراي ساكت و در روز هفتم نيز فقط همان 5 مورد دراي ساكت مشاهده گرديد. فراواني دراي ساكت بين سه زمان بعد جراحي، داراي تفاوت معني دار بود. (0.007=P)، افزايش سختي جراحي، مدت زمان جراحي نيز بطور معني داري افزايش يافت، همچنين با افزايش مدت زمان جراحي، مقدار درد در روزهاي دوم و هفتم بعد جراحي نيز بطور معني داري بيشتر شد؛ حال آنكه اين مقدار در روز چهارم تنها به مقدار خيلي جزئي افزايش يافت و مقدار همبستگي آن معني دار نبود. نتيجه گيري: افزايش طول مدت زمان جراحي دندان عقل منديبل با بروز دراي ساكت ارتباط معناداري دارد.