برخي تغييرات بيوشيميايي دو گونه گياهي رمس Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss. و سياه‌تاغ Haloxylon aphyllum Iljin در شرايط شوري خاك دو منطقه پلايا و ارگ

دو گونۀ شورپسند رمسHaloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss.  و سياه تاغ Haloxylon aphyllum Iljin، در سطح گسترده اي در پلايا و تپه هاي ماسه اي رويش داشته و در تامين علوفه مورد نياز دام به ويژه شتر نقش اساسي دارند. در تحقيق حاضر، تاثير شرايط متفاوت خاك شور پلايا و خاك ماسه اي در ارگ بر كلروفيل، كاروتنوئيد، آنتوسيانين، فنل، فعاليت آنتي اكسيداني و گلاسين بتائين و در شرايط رويشگاه  طبيعي، در شهرستان بافق، استان يزد بررسي شد. نتايج نشان داد كه بيشترين مقدار كلروفيل a و كل به ترتيب با 4.35 و 5.72 ميلي گرم بر گرم وزن تر مربوط به سياه تاغ و پلايا و بيشترين كلروفيل b با 2.85 ميلي گرم بر گرم وزن تر مربوط به رمس و پلايا بود. بيشترين ميزان كاروتنوئيد در رويشگاه پلايا و در سياه تاغ بود. مقدار آنتو سيانين نيز در رويشگاه پلايا و سياه تاغ دو برابر رويشگاه ماسه اي اندازه گيري شد. بيشترين مقدار فنل به مقدار 458.97 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن تر در رويشگاه پلايا و در گونه سياه تاغ با 469.53 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن تر بود. درصد فعاليت آنتي اكسيداني نيز در سياه تاغ و پلايا به طور معني داري بيشتر از گياه رمس و رويشگاه ماسه اي است. گلوتامين بين دو رويشگاه اختلاف معني داري نشان نداد، در حالي كه گلاسين بتائين در رويشگاه ارگ بيشترين ميزان را داشت. همچنين بيشترين ميزان اين دو اسيد آمينه به گياه رمس اختصاص داشت. نتايج نشان داد كه رمس و سياه تاغ مي توانند با سازوكارهاي مختلف از جمله بهبود شرايط بيوشيميايي خود با شوري مقابله و از اين طريق كيفيت علوفه را بهبود بخشيده و موجب افزايش ارزش رجحاني گردند.