تأثير حافظه سازماني بر عملكرد توسعه محصول جديد در شركت‌هاي دانش‌بنيان

امروزه ارائه بهترين عملكرد توسعه محصولات جديد، به اساسي ترين دغدغه مديران شركت‌هاي دانش بنيان مبدل شده و مي كوشند تا با بهره گيري از تكنيك هاي مختلف، به عملكرد برتر دست يابند. حافظه سازماني، بازنماي دانش و تجربه انباشته سازماني است كه مي‎تواند پيامدهاي مطلوب يا نامطلوبي براي عملكرد توسعه محصول جديد در بازارهاي آشفته فناورانه به همراه داشته باشد. درك سازوكارها و عوامل زمينه‎اي شكل دهنده نقش حافظه سازماني اهميت زيادي براي بهبود عملكرد توسعه محصول جديد دارد. در نتيجه هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير حافظه سازماني بر عملكرد توسعه محصول جديد با تبيين نقش ميانجي دوسوتواني سازماني و نقش تعديلگر آشفتگي فناورانه و نوآوري مي‌باشد. جامعه آماري در اين پژوهش شركت هاي دانش بنيان مستقر در پارك علم و فناوري دانشگاه تهران بود. براي به دست آوردن حجم نمونه از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي و فرمول كوكران استفاده گرديد و براي جمع آوري داده ها نيز پرسشنامه استاندارد بكار برده شد كه روايي آن از طريق روايي صوري و پايايي آن نيز با آلفاي كرونباخ محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار PLS استفاده شده است.يافته ها نشان مي دهد كه حافظه سازماني به صورت مستقيم و غير مستقيم (از طريق دوسوتواني سازماني) بر عملكرد توسعه محصول جديد تأثير معناداري دارد و نوآوري سازماني و آشفتگي‎هاي فناورانه در رابطه بين حافظه سازماني و دوسوتواني سازماني نقش تعديلگر دارند. نتايج همچنين نشان مي‎دهد كه اكتشاف و بهره‎برداري به بهره‎گيري بهتر از حافظه سازماني با هدف افزايش عملكرد توسعه محصول جديد كمك كند.