برنامه‌ريزي شهر دوستدار كودك در راستاي ارتقاء مشاركت نوجوانان (مطالعه موردي: شهر آباده)

امروزه فضاهاي عمومي شهرها بر اساس اصول و معيارهاي استفادۀ بزرگ‌سالان شكل‌گرفته است و اغلب فضاهاي شهري، عمدتاً فاقد كيفيت براي استفاده كودكان و نوجوانان و به ‌دور از مشخصه‌هاي يك شهر دوستدار كودك مي‌باشند. با توجه به حساسيت گروه سني نوجوانان، وقت آن رسيده كه نوجوانان و ارزش‌هاي آنان وارد معادلات شهرسازي شده و به آنان اجازه داده شود كه با مشاركت در فرايند برنامه‌ريزي شهري، در ايجاد فضاهاي زندگي خود سهيم باشند. در اين پيمايش، نوجوانان 12 تا 18 سال شهر آباده به‌ عنوان جامعه آماري در نظر گرفته ‌شده‌اند. حجم نمونه با روش كوكران 150 نفر مشخص‌شده است، ضمن آنكه از نظرات والدين و مسئولين شهر نيز از طريق پرسشنامه استفاده‌شده است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي و بررسي‌هاي ميداني است و جنبه كاربردي دارد. نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان مي‌دهد كه ميزان مشاركت اجتماعي نوجوانان در فضاهاي عمومي شهر آباده كم است. همچنين عوامل مؤثر بر ارتقاء مشاركت نوجوانان در فضاهاي عمومي اين شهر، امنيت، دسترسي، افزايش مكان‌هاي تفريحي، خدمات و امكانات بوده كه محاسبه ضريب همبستگي پيرسون بيانگر رابطه مستقيم و مثبت بين ارتقا امنيت و افزايش مشاركت نوجوانان بوده و از طرف ديگر بهره‌گيري از رويكردهاي شهر دوستدار كودك در كاهش بزه اجتماعي در ميان نوجوانان مؤثر بوده است. درنتيجه راهبردهايي همچون تسهيل مشاركت نوجوانان از طريق برگزاري جلسات نظرسنجي از نوجوانان و ملاقات با شهردار، ارتقا كيفيت كالبدي محلات و بهبود دسترسي، استفاده از عناصر طبيعي در فضاها، افزايش حس امنيت و توانمندسازي نوجوانان و خانواده‌ها در حيطه متداخل شهرداري و ساير نهادها پيشنهاد مي شود.