بررسي ارتباط ميان تالاسمي ماژور با ابتلا به ديابت مليتوس

مقدمه: اختلالات غدد درون ريز مثل ديابت مليتوس، در بيماران تالاسمي شيوع قابل توجهي دارد. بسياري از مطالعات بيان كننده ي اين امر هستند كه علت اين اختلالات، ميتواند تجمع آهن در بافت هاي بدن همچون پانكراس باشد. اين مطالعه به منظور بررسي علت و ميزان شيوع بيماري ديابت مليتوس در بيماران تالاسمي صورت پذيرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي_تحليلي بر روي بيماران بالاي 5 سال و مبتلا به بتا تالاسمي ماژور در سال 1393 صورت گرفت. قند خون ناشتاي نمونه‌ها در دو نوبت به فاصله يك ماه بررسي  شد. همچنين سطح فريتين سرم در نيز اين افراد اندازه گيري شد. اطلاعات بعد از جمع آوري  با نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: بر اساس يافته هاي اين مطالعه، فراواني ديابت در اين مطالعه 87.3‌% و اختلال در قند خون ناشتا 64.4% بود. شيوع ديابت در زنان، به طور معناداري، بيشتر از  مردان بود(P=0.01). بر اساس نتايج اين مطالعه، بين تالاسمي ماژور و ابتلا به ديابت مليتوس، ارتباط معناداري وجود دارد(P=0.041). بين سن شروع دريافت دسفرال و بروز اختلال قند خون ناشتا ارتباط معناداري وجود داشت(P=0.02). نتيجه گيري: اين مطالعه مشخص كرد افراد مبتلا به تالاسمي مستعد ابتلا به بيماري ديابت مليتوس هستند. در بيماران دچار اختلال قند خون ناشتا بايستي مشاوره تغذيه اي انجام شود تا با رعايت تغذيه مناسب از پيشرفت بيمار به سوي ديابت جلوگيري شود. همچنين پيشنهاد مي شود قند  خون ناشتاي بيماران مبتلا به تالاسمي در فواصل معين و منظم جهت غربالگري و اقدامات پيشگيرانه ديابتي انجام شود.