كارايي گروه درماني هيجان محور بر تنظيم هيجان و دوره هاي پرخوري در زنان مبتلا به اختلال پرخوري

مقدمه: بدتنظيمي هيجان يكي از عوامل زمينه ساز و نگهدارنده پرخوري است. در اين ارتباط، هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي گروه درماني هيجان محور بر تنظيم هيجان و دورههاي پرخوري در زنان مبتلا به اختلال پرخوري بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون با پيگيري شش هفته اي با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان مبتلا به اختلال پرخوري (Binge Eating Disorder)تهران كه به مراكز درمان چاقي مراجعه كرده بودند تشكيل دادند. نمونه به روش در دسترس انتخاب شد و شامل 26نفر بود كه در يكي از مراكز درمان چاقي اختلال پرخوري آنها تشخيص داده شده بود. افراد نمونه به صورت تصادفي در دو گروه هشت نفري كنترل و آزمايش قرار داده شدند و پرسشنامه دشواري در تنظيم هيجان و پرخوري (Difficulties in Emotion Regulation Scale)را تكميل نمودند. گروه آزمايش طي 29جلسه (مدت هر جلسه يك ساعت و نيم بود) در مداخله شركت كردند؛ اما گروه كنترل تنها پس از اتمام مطالعه و براي رعايت اخلاق مورد مداخله قرار گرفتند. در پايان دوره مداخله، پرسشنامه مجدداً توسط گروههاي آزمودني تكميل گرديد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي ميانگين و انحراف استاندارد و آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر توسط نرم افزار SPSS 24 در سطح 0/05 تحليل شدند. يافته ها: گروه درماني مبتني بر رويكرد درمان متمركز بر هيجان در گروه آزمايش به طور معناداري (P≤0/05)منجر به كاهش نمره كلي دشواري هيجاني و شاخص دوره هاي پرخوري در اختلال پرخوري گرديد. نتيجه گيري: براساس يافته ها مي توان گفت كه درمان متمركز بر هيجان باعث بهبود نشانه هاي اختلال پرخوري ميشود