بررسي تاثير دوزهاي مختلف داروي گلي بن كلاميد بر قند خون و حجم جزاير لانگرهانس پانكراس در رت هاي ديابتي

مقدمه:ديابت موجب كاهش كيفيت زندگي شده و منجر به اختلال در عملكرد اعضاي مختلفي همچون چشم‌ها، كليه‌ها و قلب مي‌گردد. گلي‌بن‌كلاميد از دسته دوم داروهاي درماني براي ديابت است. در اين ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير دوزهاي مختلف داروي گلي‌بن‌كلاميد بر پارامترهاي قند خون و حجم جزاير لانگرهانس در مدل حيواني انجام شد. مواد و روش‌ها:در اين مطالعه تجربي 30 رت بالغ نژاد ويستار به‌صورت تصادفي به پنج گروه تقسيم‌بندي شدند: گروه شم كنترل، گروه كنترل ديابتي و گروه‌هاي دريافت‌كننده 3 دوز 2.5، 5 و 10 ميلي‌گرم بر كيلوگرم گلي‌بن‌كلاميد. ديابت به وسيله تزريق داخل صفاقي استرپتوزوتوسين با دوز 35 ميلي‌گرم بر كيلوگرم به همراه رژيم پرچربي القا شد. داده‌هاي حاصل با استفاده از نرم‌افزار SPSS 17، آناليز واريانس يك‌طرفه و آزمون تعقيبي توكي تجزيه و تحليل گرديدند. سطح معناداري نيز معادل (P 0/00) در نظر گرفته شد. يافته‌ها:گروه‌هاي درماني به‌جز گروه دريافت‌كننده دوز 2.5 ميلي‌گرم بر كيلوگرم گلي‌بن‌كلاميد به‌‌صورت معناداري كاهش در ميزان قند خون را در مقايسه با گروه كنترل ديابتي نشان دادند (P 0/00)‌. مقايسهداده‌ها بينگروه‌هايمختلفحاكي از آن بودكهديابت، حجمجزايرلانگرهانسرابه‌صورتمعناداريكاهشمي‌دهد (P 0/05)‌. اگرچه تمام گروه‌هاي تجربي نسبت به گروه ديابتيك، افزايشي در حجم جزاير داشتند؛ اما هيچ‌كدام از اين افزايش‌ها معنادار نبودند (0.05P gt;). نتيجه‌گيري:به دنبال درمان ديابت با داروي گلي‌بن‌كلاميد، قند خون رت‌هاي ديابتي به‌صورت معني‌دار كاهش يافت؛ اما حجم جزاير لانگرهانس افزايش كمي پيدا كرد كه اين تغييرات در دوزهاي 5 و 10 مناسب بود و مشخص شد كه با افزايش دوز، تغييري در ميزان اثرگذاري داروي گلي‌بن‌كلاميد ايجاد نمي‌شود.