بررسي اثربخشي درمان مبتني بر رويكرد حيوان‌درماني به‌منظور بهبود مهارت‌هاي اجتماعي كودكان اوتيسم: گزارش موردي مداخله‌اي

مقدمه: اوتيسم يكي از اختلالات فراگير رشد مي‌باشد كه ويژگي اصلي آن وجود نقايص كيفي در تعاملات اجتماعي و مهارت‌هاي ارتباطي دوجانبه و نيز محدودشدن الگوهاي رفتاري مي‌باشد. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بهبود تعاملات اجتماعي كودكان مبتلا به اوتيسم با استفاده از رويكرد درماني با كمك حيوان و بررسي اثربخشي اين روش درماني بر بهبود مهارت‌هاي اجتماعي كودكان اتيستيك در سال 1396 در شهر مشهد انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر كه به‌صورت گزارش موردي مداخله‌اي تنظيم شده است، در ارتباط با سه كودك نه ساله كه با روش نمونه‌گيري تصادفي از ميان كودكان اتيستيك با عملكرد بالا در سطح شهر مشهد انتخاب گرديدند، انجام شد. شركت‌كنندگان طي يك دوره سه هفته‌اي (آزمون به‌صورت هفتگي) از طريق خرده‌مقياس تعاملات اجتماعي مقياس درجه‌بندي اوتيسم Gilliam ويرايش دوم مورد ارزيابي اوليه قرار گرفتند. سپس، مداخله با حيوان (سگ) براي هر سه شركت‌كننده به مدت 12 هفته به‌صورت انفرادي صورت گرفت و مجدداً تعاملات اجتماعي كودكان ارزيابي گرديد. يافته‌ها: هر سه فرد شركت‌كننده در اين مطالعه به‌طور متوسط 30 درصد پيشرفت در مهارت‌هاي اجتماعي را نشان دادند. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان‌دهنده اثربخشي مداخله با استفاده از حيوان بر بهبود مهارت‌هاي اجتماعي كودكان طيف اوتيسم بودند.