بررسي تطبيقي دو منبر دوره سلجوقي و ايلخاني (مشكول و نائين)

يكي از عناصر ارزشمندي كه از صدر اسلام در مساجد كاربرد داشته و نيز از ضروريات مساجد محسوب مي شده، منبر بودهاست. روشن است كه اين دست ساخته به نحوي در ترويج و گسترش دين نيز مؤثر واقع شده است. بخش عمده اي از تحقيقاتانجام شده در باب منبرها، پيرامون تاريخ ساخت آن بوده و كمتر مباحثي به ويژگي هاي زيباي يشناختي و نقوش به كار رفته درآن پرداخته اند. منبر مشكول مربوط به دوره سلجوقي و منبر مسجد جامع نايين از آثار دوره ايلخاني هستند كه هر دو اثر درزمره شاهكار هنرهاي چوبي در دوران اسلامي ايران به حساب مي آيند. پژوهش حاضر علاوه بر توصيف ظاهري، تكنيك ساخت ومواد، شناختي از نقوش به كار رفته در منبرها را نيز به دست خواهد داد. بر اين اساس، پژوهش حاضر با استناد به داد ههايي كه بهروش كتابخانه اي و ميداني به دست آمده است، دو منبر مذكور را مورد توصيف و تحليل و قياس بصري نقش ها قرار م يدهد و درپي پاسخ به اين سؤال است كه چه تفاوتي بين دو منبر )مشكول، نايين( دوره هاي مختلف تاريخي، از منظر ويژگي هاي ظاهري،نقش، ساخت، مواد و... وجود دارد؟