تبيين آرمانگرايي و واقع بيني در رهبري امام خميني(س) : رويكردي پژوهشي

جمع‌كردن ارزش‌ها به عنوان آرمان با واقعيت‌هاي موجود در اتخاذ تصميم‌هاي كلان و راهبردي نظام در زمينه‌هاي مختلف فرهنگي، سياسي، اجتماعي، اقتصادي و... يكي از مباحث بسيار مهمي است كه از اوايل انقلاب ذهن بسياري از نخبگان را به خود جلب كرده است. نظر به اهميت اين موضوع، هدف از اين نوشتار، تبيين و تحليل ويژگي آرمانگرايي واقع‌بينانه (دو مولفه اساسي الگوي تصميم‌گيري حكيمانه) در تصميمات راهبردي امام خميني بين سال‌هاي 68-1357 است. از آنجا كه تاكنون اين ويژگي رهبري امام به صورت علمي بررسي نشده است؛ در اين پژوهش، تصميمات راهبردي امام خميني در قلمرو زماني تحقيق انتخاب و مقولات مرتبط با دو ويژگي آرمانگرايي و واقع‌بيني، با استفاده از روش تحليل محتواي كمي و كيفي كلام امام مندرج در 22 جلد صحيفه امام، استخراج، طبقه‌بندي، تحليل و استنتاج شده است. يافته‌هاي حاصل از تحقيق نشان مي‌دهد كه تمامي تصميمات راهبردي مورد مطالعه در اين پژوهش، در چارچوب ويژگي‌هاي تصميم‌گيري حكيمانه بوده و داراي دو مولفه آرمانگرايي و واقع‌بيني هستند. بدين ترتيب مي‌توان با اطمينان نتيجه گرفت كه امام خميني در اتخاذ تصميم‌هاي راهبردي، يك آرمانگراي واقع‌بين بودند.