تحليل اثرات گردشگري بر نواحي روستايي در راستاي تحقق اقتصاد مقاومتي(مورد مطالعه: نواحي روستايي شهرستان رودبار)

در سال هاي اخيرگردشگري جايگـاه ويـژه اي در توسـعه منـاطق مختلف پيدا كرده است و در بسياري از ممالك در حال توسعه به عنوان منبع اصلي درآمد، اشتغال و توسعه زيرسـاخت هـا مورد توجه قرار گرفته اسـت. در اين رابطه گردشگري روستايي به عنوان جزئي از صنعت عظيم گردشگري مي تواند نقش عمده اي در توانمندسازي مردم محلي و تنوع بخشي به رشد اقتصادي و هم چنين خلق فرصت هاي شغلي جديد در فضاهاي روستايي ايفا نمايد. از آنجايي كه اقتصاد مقاومتي اصولا بر پايه قطع وابستگي به نفت و مقابله با تحريم ها اتفاق مي افتد، ايران به عنوان كشوري غني از لحاظ دارا بودن منابع توسعه گردشگري و به سبب فرهنگ، تمدن، ويژگي هاي آب و هوايي است كه مي تواند به كشوري فعال در صنعت گردشگري تبديل شود. هدف از تحقيق حاضر تحليل اثرات گردشگري بر نواحي روستايي در راستاي تحقق اقتصاد مقاومتي است. اين تحقيق از نوع كاربردي و به لحاظ روش شناسي توصيفي ـ تحليلي است. روش گـردآوري اطلاعـات، كتابخانـه اي و پيمايشـي (تكميـل پرسشنامه) است. جامعه آماري را كليه خانوارهاي ساكن در نواحي روسـتايي شهرسـتان رودبار تشكيل مي دهند، با اسـتفاده از فرمـول كوكران اصلاح شده 320 سرپرست خانوار به عنوان نمونه تعيين شدند. يافته هاي حاصل از تحقيق نشان مي دهد كه در بين شاخص هاي اقتصادي مورد استفاده كاهش بيكاري با ميانگين 4.38 بيشترين ميزان تاثيرپذيري را داشته و در وضعيت بهتري نسبت به ساير شاخص ها قرار گرفته است. در بين شاخص هاي اجتماعي بهبود مساكن و بافت فيزيكي روستا با ميانگين 4.11 در وضعيت مناسب تري از لحاظ تاثير پذيري از فعاليت هاي گردشگري قرار گرفته است. با تحليل اثرات گردشگري بر نواحي روستايي در راستاي تحقق اهداف اقتصاد مقاومتي، چنين استنباط مي شود كه فعاليت هاي گردشگري در راستاي تحقق اهداف اقتصاد مقاومتي بوده است.