ارائه الگوي توسعۀ فرهنگ خطرپذيري سازمان‌هاي دفاعي بر اساس بيانات فرماندهي معظم كل قوا (مدظله‌العالي)

عصر كنوني دوران تحولات فراگير و چشمگير و آكنده از موقعيت‌هاي مبهم همراه با فرصت و تهديد در عرصه‌هاي گوناگون پيش روي مديران و سازمان‌هاي پيشرو است.  مديريت و فرماندهي اثربخش در چنين شرايطي نيازمند برخورداري از مهارت‌هاي مديريت خطر و ترويج فرهنگ خطرپذيري متناسب با ماهيت و وضعيت سازمان است. اين پژوهش بر آن است الگويي براي تبيين فرهنگ خطرپذيري در سازمان‌هاي دفاعي ايران ارائه كند و زيرساخت‌هاي مورد نياز براي ترويج گونه فرهنگ در اين سازمان‌ها ارائه كند. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نوع تحقيقات كيفياستقرايي است. ساخت الگو به روش كيفي و با استفاده از روش نظريه‌پردازي داده‌بنياد انجام شده است. منابع اطلاعاتي پژوهش عبارتند از بيانات مقام معظم رهبري(مدظله‌العالي) در جمع كاركنان نيروهاي مسلح. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد فرهنگ خطرپذيري از چهار بعد اصلي تشكيل شده است: گرايش به خطر، تصميم‌گيري جسورانه، انسان‌گرايي، و انعطاف و پويايي. عوامل تسهيل‌گر توسعه فرهنگ خطرپذيري نيز عبارتند از: ارزش‌هاي مكتبي، شايستگي‌هاي خطر، نظام انگيزشي، الگوي روابط سازماني و الزامات سازماني. بر اين اساس پيشنهادهايي كاربردي براي ترويج فرهنگ خطرپذيري در اين سازمان‌ها ارائه شده است.