تحليل نقش واسطه‌اي معنويت سازماني در رابطه بين دين‌داري و پاسخگويي كاركنان (مورد مطالعه: كاركنان استانداري اردبيل)

دينداري و معنويت سازماني دو مؤلفه‌اي است كه در سازمان‌هاي دولتي ايران جايگاه ويژه‌اي دارد. بر اين اساس، در پژوهش حاضر بررسي تأثير اين دو متغير بر پاسخگويي مطالعه شده است. جامعه آماري پژوهش، تعداد 230 نفر از كاركنان استانداري اردبيل است كه از ميان آن‌ها 140 نفر به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و براي تجزيه و تحليل داده‌ها و آزمون الگو از معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين دينداري و معنويت سازماني با پاسخگويي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. معنويت سازماني بر رابطه بين دينداري و پاسخگويي تأثيرگذار است و اين رابطه را تقويت مي‌كند. از بين ابعاد دينداري بعد اعتقادي و از بين ابعاد معنويت سازماني، بعد احساس لذت از كار بيشترين تأثير را بر پاسخگويي كاركنان داشته است. بر اساس نتايج تحقيق پيشنهادهايي به منظور توسعه و استفاده از ابعاد دينداري و معنويت سازماني براي افزايش پاسخگويي كاركنان ارائه شده است.