سيماي عرفاني پهلوانان در چندي از روايت‌هاي شاهنامه

Mystical Feature of Champions in some Narratives of Shahnameh

بر اين باوريم كه شاهنامة فردوسي، يكي از شاهكارهاي عمدة ادبيات جهان است كه نه تنها ايرانيان بلكه اغلب محققان منصف در عرصة ادبيات جهاني به ارزش و عظمت آن معترفند و در اين اثر سترگ، ما با پهلواناني با سيماي عرفاني مواجهيم به طوري كه شاهنامه جلوه‌گاه تمام نماي انسان آرماني- عرفاني در سه حوزة اجتماعي، فردي و عرفاني است. بر اين اساس در اين پژوهش با اذعان به اين نكته كه فردوسي به هيچ وجه اصطلاح انسان كامل و يا ايده آل و آرماني را صراحتاً در شاهنامه مطرح نكرده است، با تكيه بر چندي از روايت‌هاي شاهنامه و شخصيت‌هاي ايدآل آنها به معرفي سجاياي عرفاني پهلوانان ايراني و انيراني مي‌پردازيم. نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه فردوسي به موضوعات متعددي به عنوان ابعاد عرفاني پهلوانان اشاره كرده است و ويژگي‌هاي انسان عرفاني در اين اثر در سه حوزه: رابطه انسان با خدا (اخلاق عرفاني)، رابطه انسان با خود (اخلاق فردي) و رابطه انسان با خلقت (اخلاق اجتماعي) نمود يافته است.

We believe that Ferdowsi's Shahnameh is one of the major masterpieces of the world literature, which not only Iranians but also fairly scholars in the field of world literature value its magnificence, and in this great work, we deal with ghostly figures So that Shahnameh is the hallmark of the whole view of the ideal-mystical human in three social, individual and mystical domains.Accordingly, in this study, with the acknowledgment that Ferdowsi has in no way referred to the term full of human or ideal and ideal in Shahnameh, based on some of the narratives of Shahnameh and their idolical characters, they introduce mystical pretexts Iranian and Indo-Iranian pilots. The results of this study indicate that Ferdowsi referred to many issues as the mystical dimensions of the champions and the features of the mystical man in this work in three areas: human relationship with God (mystical ethics), human relationship with self (individual morality) and relationship Man is manifested by creation (social ethics).