ارزيابي اثرات آلودگي هوا در چهار روش‌ روسازي به كمك چهار روش مرسوم تصميم گيري چندمعياره در ايران

امروزه حمل و نقل يكي از بنيان هاي پيشرفت بشر محسوب مي شود. روسازي و راهسازي از جمله موارد بسيار اساسي در عرصه ي حمل و نقل است. اما در اين بين، كشور ما نيازمند راه هايي است كه بتواند با دارا بودن سطح خدمات دهي بالا از منظر آلودگي هوا نيز به طرز مطلوبي رفتار نمايد. در اين پژوهش،برخي از روش هاي روسازي با هم مقايسه شده اند و رويه اي كه با راه سبز، انطباق بيش تري دارد مشخص شده است. روش هاي روسازي مطرح شده بر مبناي چهار روش مرسوم روسازي ايران و جهان (آسفالت قيري، آسفالت متخلخل، بتن غلتكي، بتن اسفنجي) است كه بررسي آن ها بر اساس معيارهاي آلودگي هواي شهري و از طريق چهار شيوه ي تصميم‌گيري چند معياره ي مرسوم انجام گرفته است (جمع وزني ساده، برنامه‌ريزي سازشي، تاپسيس و عملگر ميانگين وزني مرتب). از جمله معيارهاي مهم و مطرح زيست محيطي مربوط به آلودگي هوا، تأثير رويه بر كاهش سوخت، قابليت بهره گيري از منابع بازيافتي، عملكرد سازه اي و وظيفه اي رويه است. در نهايت، بتن اسفنجي به عنوان روش بهينه ي روسازي درون شهري در ايران، معرفي شده است.