كشاورزي شهري با رويكرد مشاركتي ‌‌‌(نمونه موردي: محوطه دانشگاه سيدجمال الدين اسدآبادي)

امروزه مفهوم سنتي ‌فضاي‌سبز و نقش آنها در كلان‌شهرها دستخوش تحول گرديده و علاوه بر ايجاد محيطي سبز، كاركردهاي جديدي تعريف شده است. پارك كشاورزي‌شهري يكي از ايده‌ها‌ي قابل اجرا به عنوان نوع جديدي از پارك‌ها‌ در توسعه شهري محسوب مي‌شود. علاوه بر كشاندن طبيعت به فضاي‌شهري و ايجاد فضاي تفرجي، شهروندان نوعي از برقراري روابط اجتماعي و مشاركت در سلامت شهر و اقتصاد را تجربه خواهند كرد. شهر اسدآباد يكي از شهرهاي استان همدان است كه از يك سو از كمبود فضاي‌سبز رنج مي‌برد و از سوي ديگر طراحي فضاهاي متنوع و با تعريف كاربري‌ها‌ي جديد در اين شهر به شدت احساس مي‌شود. به اين منظور ايده طراحي پارك‌كشاورزي‌شهري مطرح شد. با توجه به اينكه مشاركت مردمي و آموزش‌ها‌ي لازم در جهت آشنايي با كاشت، داشت و برداشت از مهمترين اركان اين طرح خواهد بود، فضاي مناسب براي اين كار زمين‌ها‌ي غربي دانشگاه سيدجمال‌الدين‌اسدآبادي انتخاب شد. با تبديل اين اراضي به پارك‌كشاورزي زمينه‌اي براي فراهم آوردن مكاني براي گذراندن واحد‌هاي عملي دانشجويان رشته‌هاي مختلف كشاورزي فراهم مي‌آيد. همچنين در كنار ترويج و آموزش موضوعات مرتبط با كشاورزي(كشاورزي‌ارگانيك) به مردم، باعث تعامل مستقيم جامعه دانشگاهي با مردم در حين آموزش در اين پارك‌ها‌ خواهد شد. بنابراين بعد از تعريف كشاورزي شهري الگوي باغ‌‌مشاركتي يا اجتماعي به عنوان الگوي منتخب كشاورزي‌شهري، براي پياده سازي در سايت مذكور‌‌انتخاب گرديد. با بررسي نمونه‌هاي موفق از تجارب كشاورزي‌شهري باغ‌‌مشاركتي در دنيا، برنامه فيزيكي و كاربري‌هاي لازم تهيه شد. در نهايت اين مطالعات همراه با تدوين اهداف طراحي، به صورت طرح راهبردي ترسيم شده است.