تأثير عناصر جوي در پراكنش آلاينده‌ PM2.5 (مطالعه موردي: خيابان وليعصر تهران)

در چند دهه اخير مشكلات حمل و نقل در كلانشهر تهران، به صورت يكي از بزرگترين معضلات شهر رخ نموده است، كه يكي از عواقب آن آلودگي هوا مي‌باشد و خسارات وارده به اقتصاد ملّي ناشي از آن بالغ بر ميلياردها ريال است. روش‌شناسي اين تحقيق مبتني بر مطالعه و جستجوي كتابخانه‌اي، بهره‌گيري از داده‌ها و اطلاعات آماري و محاسبات جهت شناخت چگونگي پراكنش آلايندهPM2.5 منتشر شده از خودروها مي‌باشد. با استفاده از مدل خُرد آب‌ و‌ هواييِ ENVImet، تأثير پارامترهاي جوي در پراكنش آلاينده‌ PM2.5 در محدوده‌هايي از خيابان وليعصر مورد بررسي قرار گرفت. داده‌هاي مربوط به مقادير آلاينده PM2.5 در نزديكي سطح زمين با استفاده از فرمول ضريب انتشار و محاسبه مقدار آلاينده توليد شده از حامل‌هاي انرژي در منابع مختلف بدست آمده است. پراكنش آلاينده PM2.5 در دو روز متفاوت از لحاظ شرايط اقليمي، براي ساعت 7:30 دقيقه صبحِ 29 اكتبر و 6 نوامبر 2013 مورد واكاوي و مقايسه قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در پراكنش آلاينده‌هاي منتشر شده در خيابان وليعصر بين تجمع و پراكنش آلاينده‌ها با سرعت و جهت باد رابطه‌ محسوسي وجود دارد. مكان‌هايي كه در آن سرعت باد افزايش پيدا كرده است تقريباً با مناطقي كه غلظت آلاينده‌ها در آنجا بالاست رابطه عكس دارند. همچنين بادي كه جهت آن به سمت ساختمان‌ها و ديگر موانع هدايت شده است، پس از برخورد با موانع از سرعت آن كاسته شده و سبب افزايش غلظت آلاينده‌ها در نزديكي سطح زمين شده است.