تعيين شاخص كيفيت آلودگي هوا بر اساس ذرات معلق و پهنه بندي آن در پايانه هاي متروي تهران

غلظت ذرات معلق در پايانه‌هاي مترو تهران و رابطه برخي پارامترهاي هواشناسي بر غلظت ذرات معلق مطالعه گرديد. 18 ايستگاه در پايانه‌هاي مترو، انتخاب و ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﺑﺮداري طي چهار فصل انجام شد. اﻧﺪازه‌ﮔﻴﺮي ذرات معلق PM2.5 و PM10 توسط دﺳﺘﮕﺎه ﻟﻴﺰري انجام شد و مقادير AQI بر اساس غلظت ذرات معلق، محاسبه و نتايج با استفاده از نرم افزار GIS و روش تحليل مكاني مورد پهنه بندي قرار گرفت. حداقل و حداكثر غلظت ذرات معلق PM2.5 بين 10.5 تا 101.8 و براي ذرات معلق PM10 41.5 تا 192.5 ميكروگرم بر مترمكعب به‌دست آمد. شاخص كيفيت هوا در محدوده سالم تا ناسالم (40 الي 105) محاسبه گرديد. شاخص كيفيت هوا در اكثر مناطق در پاييز و زمستان در دامنه ناسالم بود. غلظت ذرات معلق 2.5 ميكرون در فصل زمستان و پاييز به مراتب بيشتر از فصل تابستان و بهار مشاهده شد. غلظت ذرات معلق PM2.5با حداقل و حداكثر دماي روزانه و رطوبت، رابطه معكوس نشان داد. دراين پايانه‌ها شاخص كيفيت هوا بر اساس ذرات معلق PM2.5 در زمستان ناسالم براي همه و در تابستان و پاييز ناسالم براي افراد حساس تعيين شد. نتايج نشان داد كه در فصل زمستان به‌واسطه تعداد زياد روزهاي داراي وارونگي دمايي، آلاينده‌ها در سطح زمين متمركز مي‌شوند.