نقش زنان و توانمندسازي آنان در توسعه پايدار زيست محيطي

با تدوين سند توسعه پايدار ملل متحد در سال 2000، كشورها متعهد به انجام دو اقدام اساسي در ارتباط با زنان شدند. مورد نخست، تعهد به انجام برنامه ريزي ها و تدوين سياستهايي در راستاي توانمندسازي زنان و تحقق مشاركت هرچه بيشتر آنان در سطوح بنيادي جامعه و مورد دوم، ايجاد و پيشبرد سازوكارهايي براي ظرفيت سازي و افزايش اين ظرفيت در راستاي برنامه ريزيها و مديريت موثرتر در جهت امور زيست محيطي. در اين مقاله قرار است ارتباط ميان زنان و توانمدسازي آنان و نقش آنان در توسعه پايدار زيست محيطي مورد بررسي قرار گيرد. به عبارتي ديگر، اين مقاله در مقام بيان اين مسأله است كه وجود اشكال تبعيض ميان زنان و مردان، علي الخصوص در سطوح نقشهاي اجتماعي و مديريتي و محروم ماندن آنان از سطوح مختلف آموزش و اشتغال، به شكل بسزايي در معضلات زيست محيطي و دامن زدن به آنان نقش خواهد داشت. در پايان اين نتيجه حاصل شد كه توسعه پايدار در زمينه مسائل و امور زيست محيطي ميسر نخواهد بود، مگر با افزايش ظرفيت ها و آگاهي هاي زنان در ارتباط با امور زيست محيطي، تسهيل مشاركت و همكاري بيشتر آنان در ايفاي نقش هاي اجتماعي و افزايش توانمندي ها و ظرفيت هاي مديريتي آنان در سطوحي برابر با مردان.