چكيده فارسي :
مصرف وسيع آنتي‌بيوتيك سبب افزايش مقاومت آنتي‌بيوتيكي در ميكروارگانيسم‌ها شده است. هدف از اين مطالعه تعيين الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي در باكتري‌هاي جدا شده از خاك‌هاي اصفهان است. در مجموع به ترتيب 19 و 16 نمونه خاك از مناطق كشاورزي و صنعتي جمع‌آوري شده است. مقاومت آنتي‌بيوتيكي باكتري‌ها نسبت به پنج آنتي‌بيوتيك اريترومايسين، وانكومايسين، كوتري‌موكسازول، جنتامايسين و پني‌سيلين‌جي تعيين شد. شناسايي آنها بر اساس خصوصيات ظاهري و ويژگي‌هاي بيوشيميايي تعيين مي‌گردد. حساسيت آنتي‌بيوتيكي باكتري‌هاي جدا شده بر اساس حداقل غلظت بازدارنده از رشد با روش ماكروبرات تعيين گرديد. سپس حداقل غلظت كشنده آنتي‌بيوتيكي و مقاومت چندگانه نسبت به آنتيبيوتيكها براي موارد جدا شده مشخص گرديد. در مجموع 152 باكتري از جنس‌هاي مختلف مانند استافيلوكوكوس، كورينه‌باكتريوم و باسيلوس شناسايي شد. شيوع مقاومت نسبت به جنتامايسين واريترومايسين بترتيب در خاك‌هاي كشاورزي و صنعتي بيشتر ازساير موارد است. غلظت حداقل غلظت بازدارنده و نابود كننده براي پني سيلين‌جي به شكل چشمگيري بيشتر از ساير آنتيبيوتيكها بود. بر اساس نتايج 84% از باكتري‌هاي جدا شده به چند آنتي‌بيوتيك مقاوم بودند كه نيمي از آنها به چهار و پنج آنتي‌بيوتيك مقاومت داشتند. برخي عوامل مانند آب زاينده رود و كاربرد كود حيواني بر مقاومت باكتري‌ها در خاك و آب تاثير دارد.
