شبكۀ هم نويسندگي مقالات منتشرشده در فصلنامه روانشناسي افراد استثنايي دانشگاه علامه طباطبائي و فصلنامه كودكان استثنايي پژوهشكده استثنايي

هدف: پژوهش حاضر باهدف تحليل شبكه هم نويسندگي به بررسي روابط و تعاملات نويسندگان 113 مقاله منتشرشده در دو فصلنامه روانشناسي افراد استثنايي و كودكان استثنايي طي مهروموم‌هاي 1390-1391 پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نوع علم‏سنجي است و با رويكرد تحليل شبكه هم نويسندگي نويسندگان در دو عنوان فصلنامه روانشناسي افراد استثنائي دانشگاه علامه طباطبائي و فصلنامه كودكان استثنائي انجام‌شده است. جامعۀ پژوهش حاضر شامل كليه نويسندگاني است كه در هر دو فصلنامه موردبررسي طي مهروموم‌هاي 1390-1391 حداقل با يك نويسنده همكاري علمي داشته‏اند. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار يو سي نت و بسته مكمل آن يعني نت دراو و براي تهيه ماتريس‏هاي هم نويسندگي نيز از نرم‌افزار صفحه گستر اكسل استفاده‌شده است. همچنين براي بررسي عملكرد هر يك از نويسندگان داراي تأليف در شبكه، از شاخص‌هاي تحليل شبكه‌ مانند سنجه درجه، سنجه بينابيني و سنجه نزديكي استفاده گرديده است. يافته‏ ها: مطالعه نويسندگان داراي حداقل يك مقاله در فصلنامه روانشناسي افراد استثنايي نشان داد كه شريفي درآمدي، افروز، كاكوجويباري و مرادي در خوشۀ اصلي (هم نويسندگي) و گلشني منزه در خوشۀ دوازده‌تايي و سيف نراقي در خوشۀ نه‌تايي مهم‌ترين جايگاه را در شبكه هم نويسندگي پژوهشگران داشته‏اند. در فصلنامه كودكان استثنايي نيز مي‏توان به عليزاده، غباري بناب، كريمي و سعادت در خوشۀ اصلي و عليپور و مهرابي زاده هنرمند در خوشه‌هاي ده‏تايي اشاره نمود. نتيجه‏ گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه ارتباط‏هاي نسبتاً كمي بين گره‏هاي موجود در شبكه‏هاي هم نويسندگي دو فصلنامه وجود دارد و ارتباط منسجمي نيز بين خوشه‏هاي بزرگ در هر دو فصلنامه وجود نداشته و تراكم شبكه در فصلنامه روانشناسي افراد استثنايي معادل 0.04 و در فصلنامه كودكان استثنايي نيز 0.06 است كه در هر دو فصلنامه پايين است و نشان از انسجام اندك شبكه‌هاي اين دو فصلنامه دارد.