بررسي رابطه فرايندهاي مديريت دانش با عملكرد شغلي كاركنان در آموزش عالي(مطالعه موردي دانشگاه تهران)

هدف: پژوهش حاضر تعيين رابطه ي فرايندهاي مديريت دانش با عملكرد شغلي كاركنان در دانشگاه تهران مي باشد. روش: از نوع كاربردي و به روش پيمايش با رويكرد توصيفي است و نمونه پژوهش شامل 105 نفرازكاركنان دانشگاه تهران( 21مرد و84 زن) از روش نمونه گيري تصادفي ساده به وسيله فرمول كوكران تعيين شد. داده هاي پژوهش با استفاده ازفهرست وارسي عملكرد وپرسشنامه مديريت دانش گردآوري شد، تجزيه تحليل اطلاعات با استفاده از روش هاي آماري(Tمستقل، تحليل واريانس، يومن وايتني ،ضريب همبستگي پيرسون وميانگين) انجام شد. يافته ها: وضعيت مديريت دانش در بين كاركنان پايين تر از ميانگين فرضي(3) و عملكرد شغلي بالاتراز ميانگين مي باشند و ميزان مديريت دانش وعملكرد شغلي در بين متغيرهاي جمعيت شناختي:(جنس، سن، مدرك تحصيلي و سابقه خدمت)، متغير سن با مديريت دانش ؛ وسن وجنسيت با عملكرد شغلي تفاوت معنا داري را نشان داد. نتيجه گيري: بين شاخص هاي مديريت دانش با شاخص هاي عملكرد شغلي، تنها شاخص كسب دانش با شاخص هاي عملكرد شغلي(عملكرد وظيفه اي وزمينه اي) رابطه معناداري نشان داد وبين ديگر متغيرها رابطه معناداري يافت نشد.