تأثير عوامل فردي و محيطي بر روي فرايند اشتراك دانش با نقش تعديل گر تحصيلات

موضوع اشتراك دانش يكي از چالش‌هاي مديريت دانش است. با توجه به نظريه باندورا عوامل فردي و محيطي و رفتار در ارتباط متقابل با يكديگر هستند، تأثير عوامل محيطي و فردي بر نگرش اشتراك دانش و هم‌چنين، تأثير متغير تحصيلات به‌عنوان تعديل گر بين نگرش اشتراك دانش و رفتار اشتراك دانش سنجيده شده است. از نوع كاربردي به روش پيمايشي همبستگي است. جامعه پژوهش، كاركنان شركت مهندسين مشاور اتحاد، 83 نفر به‌عنوان نمونه برحسب نمونه‌گيري ساده با استفاده از فرمول كوكران انتخاب شده است، روايي همبستگي سازه با شاخص‌هاي پژوهش از مدل روايي همگرا و واگرا با پايايي شاخص‌ها از بارهاي عاملي با مقدار 0.8، ضرايب آلفا كرونباخ و پايايي تركيب با مقدار 0.7 به دست آمده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد سازه‌هاي مستقل (عوامل محيطي و فردي) با مقادير آماره‌ي t بالاتر از 1.96 بر روي سازه وابسته (نگرش اشتراك دانش) تأثيرگذار است؛ متغير تعديل گر تحصيلات به مقدار 0.408 =GOF نگرش اشتراك دانش با رفتار اشتراك دانش تأثير معكوس داشته است. نگرش اشتراك دانش بر روي رفتار اشتراك دانش تأثيرگذار است و متغير تحصيلات با توجه به علامت بارهاي عاملي آن به‌طور معكوس به تعديل رفتار مي‌پردازد و نشان مي‌دهد هر چه افراد تحصيلات بالاتري داشته باشند تمايل كمتري به اشتراك دانش دارند.