فدراسيون روسيه و نهادگرايي روس محور در منطقه آسياي مركزي

پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و شكل‌گيري روسيه جديد سرزمين‌هايي كه امنيت روسيه مستقيما به آنها مربوط مي‌گرديد، اهميت فراواني يافتند. با توجه به سيطره مجدد گفتمان ژئوپليتيك منفعت ­بنيان در سياست خارجي روسيه جديد و نيز تكيه بر ذهنيت تاريخي، دكترين خارج نزديك و روابط با اين منطقه مبدل به يكي از اولويت­ هاي اصلي سياست خارجي روسيه گرديد و در عين حال راهبرد امنيتي جديد روسيه از يك راهبرد جهاني با رويكرد مضيق به يك راهبرد منطقه‌اي با رويكردي موسع تبديل شد. در دوره جديد، روسيه در راستا تأمين امنيت خود، سه حلقه امنيتي تعريف كرده‌است؛ حلقه اول، خود روسيه، حلقه دوم، فدراسيون روسيه كه جمهوري‌هاي خودمختار وابسته را نيز شامل مي‌شود و سومين حلقه به منطقه خارج ‌نزديك اشاره دارد و آسياي مركزي در حلقه سوم قرار دارد. سوال مقاله عبارت است از اينكه با كاربست نظريه فالكر ريتبرگر نقش و ماهيت نهادگرايي روس محور در سياستگذاري­ هاي فدراسيون روسيه در منطقه آسياي مركزي چگونه قابل تحليل است؟ در پاسخ به اين سوال نگارندگان فرضيه خود را اينچنين مطرح مي‌نمايند كه هر سه موقعيت شناختي، هژمونيك و مساله محور نظريه ريتبرگر در زمينه نهادگرايي روسيه در منطقه آسياي مركزي به­ كار گرفته شده است، اما وزن و نقش هر موقعيت متفاوت است و روسيه بيشتر بر موقعيت هژمونيك و مساله محور متكي بوده است. در اين مقاله روش پژوهش به صورت توصيفي - تحليلي است و منابع از طريق اسنادي و كتابخانه‌اي گردآوري شده است.