پيچيدگي هاي روابط دياسپوراي ارمني و دولت ارمنستان

جمعيت ارامنه پراكنده در سراسر جهان به جهت حفظ ريشه هاي هويتي و تداوم پيوند با وطن و تعلق خاطر به سرزمين اجدادي خود به عنوان يك نمونه بارز دياسپورا در مقياس جهاني در نظر گرفته مي‌شوند. دياسپورا به مثابه يك بازيگر سياسي ممكن است از نفوذ بالايي بر ميهن خود برخوردار باشد كه ميزان آن برپايه توازن قدرت ميان وطن و دياسپورا سنجيده مي شود. هدف اصلي مقاله حاضر، ارزيابي تأثير موازنه حكومت-دياسپورا از زمان استقلال ارمنستان در سپتامبر 1991 تا سال 2018 (تغيير نظام رياستي به پارلماني) بر توانايي هاي دروني و بيروني دولت ارمنستان است. بنابراين، پرسش اصلي مقاله اين گونه مطرح شده است كه «موازنه ميان حكومت و دياسپوراي ارمني از زمان استقلال تا سال 2018 چه تأثيري بر توانايي هاي دروني و بيروني دولت ارمنستان داشته است؟» فرضيه مقاله كه يافته هاي پژوهش نيز بر درستي آن گواهي مي دهند اين است كه «رابطه نامتوازن دياسپوراي قدرتمند ارمني و حكومت هاي نيازمند حمايت در جمهوري ارمنستان، تأثير دوگانه اي بر توانمندي هاي ايروان داشته به گونه اي كه دولت ارمنستان ضمن بهره مندي از مزاياي اقتصادي و قدرت لابي گري با چالش اقتدار ملي و استقلال عمل در سياست خارجي مواجه شده است». در اين مقاله از روش‌شناسي رديابي فرايند براي ارزيابي رابطه ميان دولت ارمنستان و دياسپوراي ارمني استفاد شده است. چارچوب نظري حاكم بر تجزيه و تحليل يافته هاي مقاله، تقرير رابرت كيوهن و جوزف ناي از فراملي گرايي است كه بر اهميت كنشگران غيردولتي در سياست جهاني تأكيد دارد.