رابطة مشيت الهي با هدايت و ضلالت انسانها

THE RELATION BETWEEN DIVINE WILL and GUIDANCE and DEVIATION IN MOHYEDDIN IBN ARABI

مشيت الهي و ارتباط آن با مسئله هدايت و ضلالت آدميان از جمله مهمترين مسائلي است كه اذهان انديشمندان ديني را به خود متوجه نموده‌است. پژوهش حاضر جستاري است در انديشه‌هاي عرفاني محيي‌الدين ابن عربي عارف نامدار قرن هفتم هجري جهت يافتن پاسخ اين مسئله براساس اصول ومباني فكري عقيدتي او. در اين تحقيق پس از تعريف اعيان ثابته، اهميت و نقش آن در مشيت الهي بيان گرديده و مسئلة تابعيت مشيت خداوند از علم او و در نهايت اعيان ثابته و احدية التعلّق بودن مشيت الهي تبيين و تحليل گرديده است و سپس به اين نتيجه مي‌رسد كه آنچه در عالم وجود حاصل است برحسب عين ثابت ممكنات مي‌باشد و هر عيني را استعدادي است ذاتي و لايتغير. همه ممكنات مطيع نظام تكوين و مشيت الهي هستند و اراده و مشيت الهي نيز تنها به خواست و استعداد ذاتي ممكن تعلّق مي‌گيرد.

Divine will and its relation with guidance and deviation of mankind are the most important issues that have occupied the mind of religious intellectuals. The present study seeks into the mystical mind of Mohyeddin Ibn Arabi, the well-known mystic of seventi century A.H. to find out the answer of the above mentioned issues according to his ideologcal principles. In the stydy, after defining the fixed substances, the importance and the role of it will be discussed in the divine will, and the matter of dependency of God s will out of His knowledge and in the end proved dignitaries and oneness dependency of divune will has been explained. Then, it is included that what is obtained in the universe is possible due to the fixed substances, and every substance owns a property instictively and invariably. All the possibilities follow the existence rules and the divine will. The will of God also belongs to the will and instinctive property of possibilities.