عشق در عهدجديد

Love in the New Testament

در سنت مسيحي و به‌ويژه عهدجديد عيسي مسيح واسطۀ رهايي و نجات و الگوي عشق‌ورزي انسان معرفي شده است. عيسي با عشق و محبتش به انسان‌ها، قرباني شدن را پذيرفت و چون بره‌اي در فصح قرباني شد تا نوع انسان حيات يابد. اتحاد با مسيح تنها راه وصول به عشق اتم و اكمل در مسيحيت است. انساني كه به‌دنبال رهايي است بايد مسيح گونه شود و هم‌چون او طي طريق نمايد، تا با مسيح متحد شود و نجات يابد. براي اتحاد با خداوند بايد به قوانين طلايي عشق كه در اناجيل بر زبان مسيح جاري شد عمل نمايد. يعني عشق به خدا، عشق به همسايه و هم نوع و حتي نثار جان براي دشمن محبت نمايد. بدين ترتيب انسان ارتقا مي‌يابد و گناهانش در اثر محبت مي‌سوزد. و فرزند مسيح مي‌گردد. عيسي در او متولد مي‌شود. در اين هنگام اين پسر انسان است كه با او و در او عمل مي‌كند. مسيح با چشم او مي‌بيند، با گوش او مي‌شنود و با دستان وي عمل مي‌نمايد. در اين جستار سعي بر آن است تا در حد ادراك به تبيين عشق در عهدجديد پرداخته شود.

In the Christian tradition, especially in the New Testament, Jesus is the source of salvation and the example of love. Jesus' love to human led him to accept to be a sacrifice and he scarified himself like a lamb in the Passover so that the human beings would free from sins. unio‎n with Christ is the only way to enjoy this love. A person seeking liberation must become Christ-like, act like him in order to be saved. For unio‎n with God, one should follows the Golden Laws of the Gospels, i.e., love for God, love for the neighbor, and kindness and even love for the enemy. In this way, man will be promoted and his sins burn in love. He begets the Christ and Jesus will be born in him. At this time, the son of man works in him. Jesus sees with his eyes, listens from his ear and acts with his hands. In this essay, we try to focus on the conception of love in the New Testament.