بررسي ماهيت اقتدارگرايي در فلسفه سياسي اسلامي

Investigating the Nature of Authoritarianism in Islamic Political Philosophy

اقتدارگرايي، يكي از گونه‌هاي جديد حكومت است كه از رژيم‌هاي ديكتاتوري كلاسيك تمايز دارد. اين مقاله با هدف نشان دادن جامعيت نظريه فيلسوفان كلاسيك مسلمان در تقسيم‌بندي حكومت‌ها، از روش توصيفي و تحليلي استفاده كرده، تا ماهيت اقتدارگرايي را در فلسفه سياسي اسلامي بررسي كند. زمينه ايجاد اقتدارگرايي، روش و هدف اقتدارگرايي، اموري هستند كه براساس منابع كلاسيك فلسفه سياسي اسلامي بررسي شده‌اند. فرضيه اين مقاله آن است كه «مدينه تغلب» كه از گونه‌هاي مدينه جاهله است، با اقتدارگرايي انطباق دارد. بنابراين براي تحليل ماهيت اقتدارگرايي در فلسفه سياسي اسلامي، بايد «مدينه تغلب» را بازخواني كرد.

Authoritarianism is one of the new methods of governing that differs from classical dictatorial regimes. Using a descriptive and analytical approach, this paper seeks to show the universality of classical Muslim philosophers' view about the way of classifying governments to examine the nature of authoritarianism in Islamic political philosophy. The grounds for the beginning of authoritarianism and the method and purpose of authoritarianism are the issues which this paper has studied by relying on classical sources of Islamic political philosophy. The hypothesis of this paper is that overpowering city, which is a type of ignorant city, applies to authoritarianism. Therefore, if one wants to expound the nature of authoritarianism in Islamic political philosophy, one has to read about “the overpowering city”.