تدوين الگوي مفهومي رضايت از ازدواج در بستر خانواده‌ سالم: مبتني بر بافت فرهنگي

از مهم‌ترين ملاك‌هاي سلامت كانون خانواده و از پايه‌هاي رابطه زوجي رضايت از ازدواج است كه مفهومي وابسته به بستر خانواده و بافت فرهنگي جامعه است. هدف اين پژوهش، تدوين الگوي مفهومي رضايت از ازدواج در بستر خانواده سالم بود. اين پژوهش با رويكرد كيفي و بر اساس روش داده بنياد انجام شد. ابزار پژوهش، مصاحبه عميق بود كه تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت. نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند از 21 نفر از زوجين رضايتمند شهر تهران بود. تحليل مصاحبه‌ها به شناسايي 145 كد باز، 25 كد محوري و كد انتخابي «مراقبت از ثبات و تعالي‌بخشي رابطه زوجي» منتهي شد. بر اساس الگوي پارادايمي يافته‌ها آنچه به‌عنوان عوامل مؤثر بر شكل‌گيري رضايت از ازدواج استخراج شد عبارت است از شرايط علّي و عوامل مداخله‌گر تعاملي و فرهنگياجتماعي‌ كه در رضايت از ازدواج نقش داشتند. موانع موجود در فرايند رضايتمندي زوجين، عوامل تنش‌زاي افقي و پيراموني بود كه راهبردهاي مقابله با اين موانع، شامل تعالي خويشتن، مديريت بحران و فعال‌سازي سازوكار‌هاي ثبات‌بخش و ارتقاءبخش رابطه زوجي مانند استعانت از باورها و رفتارهاي ديني، صبوري و سازگاري بود. ازجمله پيامدهاي رضايت از ازدواج، پيامدهاي فردي (نظير شادكامي)، زوجي (نظير احساس امنيت از رابطه) و فرهنگي اجتماعي (نظير فرزندپروري موفق و مقبوليت اجتماعي) بود. مي‌توان نتيجه گرفت مراقبت از ثبات و تعالي‌‌بخشي رابطه زوجي، رضايت از ازدواج را به همراه داشت. رابطه زوجي همانند نهالي در معرض آسيب و موانع رشد است؛ براي حفظ و رشد اين نهال مراقبت‌هايي لازم است تا بتوان شاهد ثمره‌هاي آن شد.