شناسايي عوامل نهادي مؤثر بر بهره برداري از فرصت هاي كارآفرينانه گردشگري سلامت در ايران (مورد مطالعه: استان تهران)

با وجود ظرفيت هاي فراوان گردشگري سلامت در ايران، بهره برداري مناسبي از پتانسيل هاي موجود در قالب رفتارهاي كارآفرينانه نشده است. نظريه پيوند عامل- فرصتدر كارآفريني پيشنهاد مي كند كه كارآفريني اساساً حاصل پيوند عاملان (كارآفرينان و سازمان ها) و محيط يا فرصت (زمينه مناسب) مي باشد.يكي از عوامل مهم محيطي كه بر فرايندهاي كارآفريني تأثيرگذار است، عوامل نهادي است. لذا اين پژوهش با رويكردي كيفي و اكتشافي به دنبال شناسايي عوامل نهادي مؤثر بر بهره برداري از فرصت هاي كارآفريني در حوزه گردشگري سلامت با تمركز خاص بر استان تهران مي باشد. در اين پژوهش، از روش مصاحبه عميق نيمه ساختار يافته با كارآفرينان و صاحب نظران حوزه گردشگري سلامت كه به روش هدفمند و گلوله برفي انتخاب شده اند در شهر تهران و در بازه زماني فروردين تا تيرماه 1395 جهت جمع آوري داده استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه ترتيبات نهادي لازم در ابعاد قانوني، هنجاري، شناختي و اقدامات حمايتي مي تواند از طريق افزايش تمايل كارآفرينان براي بهره برداري از فرصت هاي كارآفريني در حوزه گردشگري سلامت، نرخ وقوع رفتار كارآفرينانه در اين حوزه را افزايش دهد.