بررسي اثرات هيستوفيزيولوژيك بنزوآلفاپايرن بر گناد و هورمون‌هاي توليدمثلي ماهي ماده هامور معمولي (Epinephelus coioides) در شرايط آزمايشگاهي

هدف از مطالعه حاضر بررسي اثرات بنزوآلفاپايرن (BaP) بر محور هيپوفيزي گنادي ماهي هامور معمولي (Epinephelus coioides) بود. در اين راستا غلظت‌هاي مختلف BaP (0، 2، 20 و 200 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن) به ماهيان تزريق شد و ماهيان به مدت 14 روز در شرايط آزمايشگاهي نگهداري شدند. تغييرات هورمون‌هاي 17-بتا استراديول (E2)، 17 OH پروژسترون، GTH I و GTH II در نمونه‌هاي پلاسماي خون ماهيان در روزهاي 1، 4، 7 و 14 مورد بررسي قرارگرفت. تغييرات ساختار بافتي گناد ماهيان نيز در تيمارهاي مختلف بررسي شد. با قرار گرفتن ماهيان در معرض BaP از روز چهارم كاهش‌هاي معني‌داري در ميزان هورمون‌هاي 17 بتا استراديول و 17 OH پروژسترون و همچنين افزايش‌هاي معني‌داري در مقادير هورمون‌هاي GTH I و GTH II در پلاسماي خون ماهيان مشاهده شد (P 0/05). همچنين، تغييراتي در ساختار بافتي تخمدان ماهيان تيمار شده با BaP شامل از بين رفتن يكپارچگي بافتي، افزايش فوليكول‌هاي كروماتين نوكلئولوس و پري نوكلئولوس، افزايش بافت همبند بينابيني و فوليكول‌هاي آترزي و كاهش فوليكول‌هاي تكامل يافته، مشاهده شد. بر اساس نتايج، كاهش ميزان هورمون‌هاي استروئيدي چند روز پس از تزريق BaP نشان دهنده ويژگي‌هاي آنتي‌استروژنيكي اين تركيب است كه با كاهش گيرنده هاي استروژني (ER) اثرات خود را اعمال مي كند. از طرفي، افزايش ميزان هورمون هاي گنادوتروپيني در روز 7 آزمايش به دليل بازخورد منفي هورمون‌هاي استروئيدي است.