تاثير روش آموزش (خطي و غيرخطي) بر انگيزۀ مشاركت دانش‌آموزان در درس تربيت‌بدني

هدف اين پژوهش بررسي تأثير رويكرد آموزش خطي و غيرخطي بر انگيزۀ مشاركت دانش آموزان در ساعات تربيت‌بدني بود. 40 دانش آموز به‌صورت تصادفي در دو گروه 20 نفره آموزش خطي و غيرخطي قرار گرفتند. در مرحلۀ پيش آزمون شركت كنندگان پرسش‌نامه انگيزۀ مشاركت ورزشي را تكميل كردند. تكليف مورد استفاده، دو با مانع بود كه در مسير 50 متري انجام شد. براي اجراي پروتكل در آموزش خطي از رويكرد سنتي آموزش استفاده شد. در گروه آموزش غيرخطي از دستكاري محدودگرها (تغيير در فاصله و ارتفاع موانع) استفاده شد. پس از پايان مرحلۀ اكتساب پس آزمون به عمل آمد. نتايج نشان داد روش آموزش خطي و غيرخطي تأثير معناداري بر ميزان انگيزۀ مشاركت دانش آموزان دارد. همچنين مشخص شد گروه آموزش غيرخطي نسبت به گروه آموزش خطي، انگيزش مشاركت بهتري داشت. به معلمان و مربيان تربيت‌بدني پيشنهاد مي‌شود به‌منظور ارتقأ انگيزۀ مشاركت دانش آموزان از رويكرد آموزش غيرخطي استفاده نمايند.