بررسي نقش راهبردهاي نيروي كار احساسي بر قصد ترك شغل مربيان ورزشي (با نقش ميانجي گري تحليل رفتگي شغلي)

هدف پژوهش حاضر، بررسي راهبردهاي نيروي كار احساسي بر قصد ترك شغل مربيان ورزشي با ميانجي گري متغير تحليل رفتگي بود. جامعۀ آماري پژوهش، كليۀ مربيان ورزشي فعال در سطح استان آذربايجان شرقي بودند كه به صورت هدفمند 301 نفر از بين آن ها به عنوان نمونۀ آماري انتخاب شد. براي جمع آوري اطلاعات كار احساسي از پرسش نامه هاي برادريج و لي (2002) و ديفندورف و همكاران (2005) براي متغير تحليل رفتگي مربيان از پرسش نامۀ محقق ساخته و براي ارزيابي قصد ترك شغل مربيان نيز از پرسش نامۀ مير و همكاران (1993) استفاده شد. همچنين، روايي و پايايي تمامي پرسش نامه ها بررسي و تأييد شد. نتايج به ‌دست‌ آمده از پژوهش نشان داد بازيگري سطحي به‌ صورت مثبت و مستقيم بر تحليل رفتگي مربيان و به‌ صورت غيرمستقيم بر قصد ترك شغل مربيان تأثير معنا دار دارد. بازيگري عميق نيز به‌ صورت منفي و مستقيم بر تحليل رفتگي و به‌ صورت غيرمستقيم بر قصد ترك شغل مربيان تأثيرگذار بود اما مؤلفه بيان واقعي تأثيري به‌ صورت مستقيم و غيرمستقيم بر تحليل رفتگي و قصد ترك شغل مربيان نداشت.